Black Label (B) Blue Monday Concerts De Blauwe Kater Leuven (14-03-2022) report & photo credits: Freddie info club: De Blauwe Kater info band: Black Label © Rootsville 2022

Ook hier in "De Blauwe Kater" te Leuven worden de ruggen terug gerecht na de Corona periode, of moeten we stellen dat de kater begint de krollen. "Live" muziek het kan en het mag terug en zo kan er terug worden aangevat met die legendarische "Blue Monday Concerts". Op de affiche vanavond staat "Black Label". Het betreft hier een "OMB" die schuil gaat onder de naam Remko Van Damme. Hij brengt ons het "Robert Johnson Songbook" en daarmee zitten we bij de "Godfather of the Blues" en is dit zonder meer voer voor de liefhebbers van "Delta Blues". Naast werk van Robert Johnson (1911-1938) krijgen we ook nog nummers van Son House (1902-1988), Lonnie Johnson (1899-1970) en Charley Patton (1891-1934) voorgeschoteld en krijgen de studenten hierzo een lesje in de geschiedenis van de "Blues".

"Black Label" zijn roots liggen aan de Delta van "Sint Anneke", het strand van 't Stad, en na een carrière switch van country naar blues voelt hij zich goed thuis bij de muziek van die andere cottonpickers. Zijn "tribute" aan Robert Johnson is dan best smaakmakend te noemen. Knap ook is dat "Black Label" tussen iconische nummers als "Sweet Home Chicago" en "Pony Blues" van Charley Patton (1891-1934) ook wat originals durft tussen te gooien, en eerlijk het valt niet eens op zo goed is hij. Zijn songs als "Devils Wheel" en "Stones in My Shoes" kunnen makkelijk de vergelijking doorstaan met nummers als "Stones in My Passway" en zo zitten we dan weer bij de Robert.

Het ‘Walking Blues’, ‘Stop Breakin’ Down Blues’ worden de studenten hier ondergedompeld in de pre-war blues. Met ‘Pony Blues’ keren we zelfs naar het midden van de Delta en deze keer met de grote Charlie Patton. Na dat ‘Sweet Home Chicago’ de "Kater" werd in geslingerd was het tijd voor enkele knappe bluesjes met ‘Terraplane Blues’, ‘Phonograph Blues’ en ‘Travellin Riverside Blues’.

Na ‘Steady Rollin’ Man’ schakelde hij over naar twee andere Johnsons, met name Lonnie voor ‘Drunken Hearted Man’ en Tommy voor ‘Big Road Blues’met zelfs een a capella versie van Son House’s ‘John The Revelator’. Met ‘Death Letter Blues’ bleven we nog even bij Son House hangen om dan een zijstapje te wagen naar Skip James, waarbij Remko met een falsetstemmetje ‘Special Rider Blues’ ten gehore bracht. Stilaan voelen ze hier het einde naderen, met niets anders dan Robert Johnson klassiekers als ‘Crossroad Blues’ en om af te sluiten met ‘Ramblin On My Mind’.